De trein

De trein


speel alle akkoorden in barre (behalve de E
natuurlijk). Je moet een soort slag zien te vinden die een
treinritme simuleert.
de zin: 'de trein staat stil' zakt ook de snelheid
van het liedje dramatisch. Dit duurt tot de zin:
'op allebei de deuren staat bezet'. Dan begint de trein blijkbaar
weer te rijden.
G E
De trein glijdt spoorslags door de groene weiden
G E
als een geslepen broodmes doorde zoete koek
G E
ik ben op weg van Amsterdam naar Leiden
F# G F# E
'k reis tweede klas en lees een boek

ik lees niet echt 't is meer een pogen
door de herrie en het schokken van de trein
dansen de bladzijden met letters voor m'n ogen
die tranen en m'n hoofd doet pijn

de titel nog nauwelijks te onderscheiden
heb ik toch al een behoorlijk stijve nek
a;s ik verstandig was legde ik eht boek terzijde
dat doe ik niet ben bang voor een gesprek

ik lees ondanks de veel te luide stemmen
ondanks de zware koffers in 't bagagerek
maar als de trein bij een onveilig sein moet remmen
dan krijg ik de zwaarste koffers in mijn nek

de eigenaar vraagt of ik mij bezeerd heb
dat heb ik maar ik schud desondanks van nee
ik voel me of ik met een beer gecopuleerd heb
en wankel van het gangpad naar de plee

daar hoef je voor niemand bang te wezen
daar mag je doen en laten wat je wil
ik wil niet veel alleen maar lezen
dan zijn we in haarlem en de trein staat stil.

je mag de plee op stations niet gebruiken
gehoorzaam verlaat ik het toilet
ik neem me voor ondanks de pech weer in mijn boek te kruipen
als mijn plaats door een soort pooier is bezet

als ik alleen m'n jas nog maar wil pakken
dan springt hij op bereid tot het gevecht
m'n handen zakken automatisch naar m'n zakken
m'n geld en m'n treinkaartje zijn weg

al eens eerder uit de trein getreiterd
ren ik rap als aan de racekak naar het toilet
de trein zit kennelijk vol met scheiterds
op allebei de deuren staat bezet

ik doe haast in mijn broek begin te huilen
het zweet breekt uit ik krijg een vuur als kleur
probeer me in m'n boekje te verschuilen
want ik hoor de kniptang van de conducteur

vlak voor ik krankzinnig ben geworden
en midden in een angstig schietgebed
ziet de conducteur m'n boek en zegt in orde
hij glimlacht tikt twee vingers aan zijn pet

als ik tenslotte arriveer in leiden
dan weet ik mij gered door 't boek en denk
toch nog een gesprek kunnen vermijden
heerlijk zo'n boekenweekgeschenk