Kinderballade

Kinderballade


D
Hij was 12 had rappe leden, jong en uit het hof van Eden
G D A
als hij lachte lachtte luidkeels alle leeuwerikken mee
D
Met z'n stralend witte tanden en zijn marmer bleke handen
G A D
leek hij meest nog op een engel uit een sierlijk bal masque
G
Hij kon klaterhelder zingen en zijn haar rook naar seringen
D A
O hij was een waterprins die in zijn pak van goud lamee
G A D
was ontstegen aan de zee

Zij was 13 en gazelle en haar naam was anabelle
anabelle noemde haar zowel het hinde als het ree
met haar helderrode wangen en haar glinsterende spangen
leek zij in haar gazen bruidsjurk 't meest nog op een toverfee
Blauw waren haar vreemde ogen, blauw maar zonder mededogen
O ze was een kleine meermin die maar net van lieverlee,
was ontstegen aan de zee

Samen in het ochtendgloren wandelden zij langs het koren
mild en zonder ze te storen scheen het zonlicht naar benee
en onder de roze stralen kustte hij haar lippen dralend
en hij zie haar wonderwoorden, zelfs het gras luisterde mee
Op het horen van die woorden, week voor hen gedwee het koren
en het lispelde wees welkom en bood doorgang aan de twee
zoals eens de rode zee

G C
Toen hij op geblaf van honden dagen later werd gevonden
G C Am
lag de kleine prins geschonden in het koren zonder fee

met zijn dode grote ogen keek hij roerloos naar omhoog
G C D G
en langzaam ritselde het bloed nog uit een gruwelijke snee

D
Niemand wist meer te vertellen hoezeer kleine annabelle
G D A
had gehouden van haar engel uit het sierlijk bal masque
G A D
maar nog altijd ruist de zee